Jedzenie to moja pasja od zawsze. Nie tylko w kontekście smaku, ale także pochodzenia. Kiedy mieszkałam w kraju legendy gastronomii, Paula Bocuse'a, wszystko mówiło mi, że to jest coś, czym mam się poważniej zająć. Jedzenie i gastronomia to jednocześnie biznes i część kultury. Francuzom udało się doprowadzić do wprowadzenia ich posiłku gastronomicznego na „Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO”. Wierzę, że kuchnia w Polsce ma równie wielki potencjał, a my wprowadzimy na tę listę polską Wigilię.
Jestem autorką wielu kulinarnych tekstów popularnonaukowych, publikowanych w krajowych i lokalnych mediach. Współpracowałam z Instytutem Polskim w Paryżu przy promocji polskiej kultury kulinarnej, opracowywałam broszury promocyjne, informacyjne, wstępy do publikacji poświęconych kuchni polskiej i regionalnym tradycjom kulinarnym, wykłady o historii jedzenia czy prezentacje poświęcone turystyce kulinarnej. Jestem współautorką książki „Kapłony i szczeżuje. Opowieść o zapomnianej kuchni polskiej”, napisanej wspólnie z profesorem Jarosławem Dumanowskim. W najbliższych miesiącach ukaże się moja druga książka „Sztukamięs ze szlachtuza. Nieopowiedziana historia mięsa”.
Jestem przekonana, że mamy prawo jeść dobrze i zdrowo. Od tego, co wkładamy do ust, zależy nie tylko nasze samopoczucie, ale także dobrostan przyszłych pokoleń oraz przyrody. Historia kuchni i jedzenia w tym kontekście jest bardzo pouczająca. Jak mawiał mój kulinarny guru, Anthony Bourdain, „jako obywatele świata powinniśmy wiedzieć, co było przed nami”. Od pewnego czasu na różnych kontynentach jedzenie odkrywa się na nowo w kontekście tradycji, często zapomnianych, a czołowi szefowie kuchni i innowatorzy sięgają do korzeni. Ten globalny trend dotyczy także Polski. Polska kuchnia ma wielki potencjał, może być atrakcyjnąym celem destynacją podróży kulinarnych, a nasza gastronomia stać się rozpoznawalna w świecie. Żeby tak się stało, potrzebni są mediatorzy: ludzie o dużej wiedzy na temat lokalnej sceny kulinarnej, dla których jedzenie jest kulturą, i którzy wiedzą, jak mówić i pisać o nim w mediach społecznościowych, filmach czy książkach, tak by nasze jedzenie było rozumiane ponad granicami państw. Potrafię to robić.
Interesuję się też trendami żywieniowymi, w szczególności tymi związanymi z jedzeniem przyszłości. Wierzę, że każdy może mieć dostęp do prawdziwego, czystego jedzenia. Jest to praca nad zmianą świadomości, nie tylko na poziomie indywidualnym, ale i grupowym: edukacja, zmiana nawyków żywieniowych, nauka odpowiedzialności. Ale jedzenie ma przynosić też radość. Moją intencją jest czynić świat jedzenia lepszym.
Zapraszam do współpracy!
Poniżej trochę linków do stron instutucji, mediów, prasy oraz przedsiębiorstw, z którymi do tej pory współpracowałam.
